Hoe is het idee voor de documentaire ontstaan?
Katja:" Dat komt onze eigen koker. We hebben het zelf bedacht en de mensen benaderd met wie we het wilden gaan maken. Een omdraaiing van vroeger, toen alles voor ons werd bedacht."

Waar begon het mee?
Babette: "Met het idee voor het grote Ademnood Discobal. Zoveel mensen zijn nog steeds enthousiast over dat nummer. Ook jongeren die nog niet eens geboren waren toen het uitkwam. We krijgen nog steeds filmpjes van mensen die het meezingen op boten, in cafés of zelfs met fanfares. Toen dachten we: daar moeten we iets mee doen."

En toen doken jullie weer in het verleden
Katja: "Ja, we keken oude beelden en foto’s terug en dat riep zoveel herinneringen op. Die tijd was zó vrolijk en hysterisch tegelijk. Iedereen kent de glitters en de dansjes, maar wij hebben het van binnenuit natuurlijk heel anders beleefd. Daarom wilden we nu het echte verhaal vertellen.

Wat is dat ‘echte’ verhaal dan?
Babette: "Ademnood was helemaal niet ons idee. Het kwam voort uit Goede Tijden, Slechte Tijden en ineens stonden we op nummer één. We werden zomaar een meidengroep, zonder dat we daar bewust voor hadden gekozen. En van het ene op het andere moment zaten we in een rollercoaster van optredens en hysterie."

Hoe was dat voor jullie?
Katja: "Fantastisch, maar ook absurd. We werkten keihard – zeven dagen per week – naast al onze andere projecten. En we waren jong, dus we hadden nog geen idee hoe we met die druk moesten omgaan. Maar in het busje onderweg naar optredens hadden we een hechte band. Dat was onze veilige bubbel."

Hoe kijken jullie nu terug op die tijd? 
Babette: "Het was een bijzondere periode die ons heeft gevormd. Een mooie, waardevolle tijd. Toen we stopten zeiden we nog: 'Over 25 jaar willen we dit nog eens meemaken.' En dat is dus precies wat er nu gebeurt."

Guusje Nederhorst overleed in 2004, heeft dat jullie vriendschap veranderd?
Babette: "Wij waren zo gewend om met z'n drietjes te zijn, in het begin moet je dan kijken wat je nieuwe rol is. Wie zijn we als er ineens iemand wegvalt? Dat is eigenlijk heel makkelijk gegaan. En in de loop der jaren hebben we altijd contact gehouden. Soms zagen we elkaar een half jaar niet maar omdat we zoveel samen hebben meegemaakt pak je alles zo weer op. Dat heb je niet met heel veel mensen in je leven."

Heb je spijt van iets uit?
Katja: "Misschien dat we iets vaker ‘nee’ hadden moeten zeggen. Alles ging zo snel en we deden zoveel tegelijk. Als we wat rustiger aan hadden gedaan, hadden we er misschien langer van kunnen genieten."

Wat is het gekste dat jullie hebben meegemaakt?
Babette: "Daar kunnen we een boek over schrijven. Maar een verhaal blijft legendarisch: Guusje nam ooit per ongeluk een paddopil in omdat ze dacht dat het een vitaminepil was. We hebben alles geprobeerd om haar te laten overgeven, lukte niet. Uiteindelijk dachten we: 'Samen uit, samen thuis', en hebben wij er ook eentje genomen. Niemand heeft ooit iets gemerkt, behalve wij drieën."

Hoe is het om nu weer samen op het podium te staan?
Katja: "Heerlijk. De dansjes zijn nieuw, maar met een knipoog naar de 90’s. En het publiek is geweldig: iedereen zingt mee en je ziet ze gewoon teruggaan naar hun jeugd. Dat is echt ontroerend."

En het Grote Ademnood-discobal in AFAS Live op 7 en 8 november?
Katja: "Dat wordt een groot feest! Twintig dansers, lichtshows, eten, drinken – alles erop en eraan. Mensen kunnen zelfs een 'wanna dance?'-button dragen zodat je makkelijker nieuwe mensen ontmoet. Het moet een avond worden vol plezier, gekkigheid en nostalgie."

Komt er ook nog een nieuw nummer aan?
Katja: "Misschien... Wie weet."

En de documentaire, is die geworden zoals jullie wilden?
Katja: "We hebben met een regisseur gewerkt die haar eigen visie had. En dan moet je je eigen ideeën een beetje loslaten. Maar we zijn uiteindelijk heel blij met hoe het is geworden; eerlijk, vrolijk en ontroerend."

De driedelige documentaire Ademnood geregisseerd door Linda Hakeboom is vanaf 7 november te zien op HBO MAX