In een interview met The Hollywood Reporter legt regisseur en scenarist Steven Zaillian uit hoe de productie van Ripley tot stand kwam. Zaillian, die een Oscar kreeg voor zijn script van Schindler's List, had bij het lezen van het boek al meteen het gevoel dat het verhaal in zwart-wil verteld moest worden. De serie Ripley is gebaseerd op het vaker verfilmde boek The Talented Mr. Ripley van Patricia Highsmith uit 1955. In plaats van een kleurrijk, vakantie-achtig beeld van Italië te schilderen, gaf Zaillian er een duistere, sinistere draai aan die de serie heel bijzonder maakt.

Kleurenversie

Toch zijn er veel kijkers die afhaken bij een film of serie omdat hij in zwart-wit is. Ze missen hierdoor waarschijnlijk de beste serie van het jaar, maar het had niet veel gescheeld of Ripley was 'gewoon' in kleur te zien geweest. Zaillian was voordat de productie van start ging namelijk met zowel Showtime als Netflix in gesprek. "Hij dacht dat Showtime makkelijker was om mee te werken", zegt cameraman Robert Elswit, "maar dat dat ze er nooit mee akkoord zouden gaan om de serie in zwart-wit te maken." Netflix had daar echter geen probleem mee, en dus ging Zillian met hen in zee. Wegens contractuele verplichtingen moest hij echter ook een kleurenversie afleveren. Daarom is de hele serie niet geschoten in zwart-wit, maar gewoon in kleur. In het laboratorium zijn de opnames vervolgens omgezet naar zwart-wit voor de versie die je nu op Netflix kunt zien.

In de kluis

Betekent dit dat Netflix ergens een kleurenversie van Ripley in de kluis heeft liggen? Ja! "Met z'n tweeën hebben we een kleurenversie van Ripley gemaakt die hopelijk niemand ooit krijgt te zien", aldus Elswit. Maar als Netflix beseft dat ze door de zwart-witversie een grote groep hardnekkige kleurenkijkers mislopen, zou het zomaar kunnen dat de kleurenversie ooit nog eens in de catalogus opduikt.